| Term | Definition | |------|------------| | Rechtssubject | Een entiteit, natuurlijke persoon of rechtspersoon, die drager kan zijn van rechten en verplichtingen binnen een juridisch systeem. Het is degene aan wie het objectieve recht rechten en plichten toekent. | | Natuurlijke persoon | Elk mens die, vanaf de geboorte tot het overlijden, juridisch erkend wordt als een drager van rechten en verplichtingen. Dieren, planten of objecten worden niet beschouwd als natuurlijke personen. | | Rechtspersoon (sensu stricto) | Een door de wet erkende juridische entiteit, die als een zelfstandige eenheid wordt behandeld en als zodanig subject van rechten en plichten is, met een eigen vermogen. Voorbeelden zijn vennootschappen en stichtingen. | | Vermogen | Het juridische geheel van alle vermogensrechtelijke rechten (actief) en verplichtingen (passief) die aan een rechtssubject toebehoren. Dit staat los van de economische rijkdom van de persoon en kan ook negatief zijn. | | Actief vermogen | Het deel van een vermogen dat bestaat uit de rechten en bezittingen die een rechtssubject heeft, zoals goederen, vorderingen en banktegoeden. | | Passief vermogen | Het deel van een vermogen dat bestaat uit de verplichtingen en schulden die een rechtssubject heeft, zoals leningen en betalingsverplichtingen aan leveranciers. | | Juridische algemeenheid | De erkenning door het recht van een vermogen als een ondeelbaar en dynamisch geheel, dat continu kan fluctueren en waarvan de bestanddelen onder bepaalde omstandigheden kunnen worden vervangen (zakelijke subrogatie). | | Vermogensleer | De leer die de verbinding legt tussen een persoon en diens vermogen, waarbij stelt dat elke persoon een vermogen heeft, alleen een persoon een vermogen heeft, een persoon zolang hij bestaat een vermogen heeft, en in beginsel slechts één vermogen heeft. | | Onverdeelbaarheid van het vermogen | Het principe dat het vermogen van een persoon in beginsel ondeelbaar is; het dient als het integrale onderpand voor alle schulden van die persoon, met beperkte uitzonderingen. | | Afgescheiden vermogen | Een uitzondering op de ondeelbaarheid van het vermogen, waarbij een deel van het vermogen juridisch afgezonderd wordt voor specifieke doelen of schuldeisers, zoals bij kwaliteitsrekeningen of na een overlijden. | | Rechtsbekwaamheid | De juridische bevoegdheid om drager te zijn van rechten en verplichtingen. In principe is iedereen rechtsbekwaam, met enkele wettelijke uitzonderingen zoals niet-Belgen of bepaalde veroordeelden. | | Handelingsbekwaamheid | De juridische bevoegdheid om zelfstandig rechtshandelingen te verrichten die juridische gevolgen hebben. Deze bekwaamheid kan beperkt zijn op basis van leeftijd, geestestoestand of wettelijke bepalingen. | | Bewind | Een juridisch kader waarbij de handelingsonbekwame persoon vertegenwoordigd wordt of bijstand krijgt bij het verrichten van rechtshandelingen, teneinde zijn belangen te beschermen. Dit kan zowel vertegenwoordiging als bijstand inhouden. | | Specialiteitsbeginsel | Het beginsel dat een rechtspersoon slechts die rechten en plichten kan hebben die binnen het specifieke doel van de rechtspersoon vallen, zoals vastgelegd in de wet of statuten. Dit beperkt de rechts- en handelingsbekwaamheid van de rechtspersoon. | | Orgaantheorie | De leer die stelt dat een rechtspersoon niet zelfstandig kan handelen, maar dit moet doen via natuurlijke personen die als organen van de rechtspersoon optreden, zoals bestuurders of zaakvoerders. | | Infans conceptus-regel | Een juridisch principe dat stelt dat een ongeboren kind, mits het levend en levensvatbaar geboren wordt, reeds vanaf de verwekking rechten kan verkrijgen, maar geen verplichtingen, voor zover dit in zijn voordeel is. |