EUR H12 de raad van europa & het EHRM.pdf

# De Raad van Europa en zijn instellingen Dit onderwerp biedt een overzicht van de Raad van Europa, zijn structuur, doelstellingen en de rol van zijn belangrijkste instellingen, met name het Ministercomité en de Parlementaire Vergadering, en de relatie met het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM). ### 1.1 Introductie tot de Raad van Europa De Raad van Europa is een internationale organisatie die op 5 mei 1949 is opgericht door tien landen. Het is geen onderdeel van de Europese Unie. De organisatie heeft haar zetel in Straatsburg. Momenteel telt de Raad van Europa 46 leden, aangevuld met waarnemende leden zoals de VS, Canada en Vaticaanstad. Waarnemende leden mogen vergaderingen bijwonen, maar hebben geen stemrecht, deels omdat de VS en Canada niet volledig geografisch in Europa liggen, en Vaticaanstad niet voldoet aan de eis van scheiding van kerk en staat voor lidmaatschap [1](#page=1). #### 1.1.1 Doelstellingen De hoofddoelstellingen van de Raad van Europa zijn het beschermen van mensenrechten, democratie en de rechtsstaat. Daarnaast bevordert de organisatie het bewustzijn en de ontwikkeling van de Europese culturele identiteit en diversiteit. De focus ligt op humanitaire en culturele aspecten, in tegenstelling tot economische doelen [1](#page=1). #### 1.1.2 Lidmaatschapseisen Om lid te worden van de Raad van Europa, moet een land aan vijf eisen voldoen [2](#page=2): 1. Het land moet geografisch in Europa liggen (hoewel sommige huidige leden deels buiten Europa liggen) [2](#page=2). 2. Het land moet het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) ondertekenen en bekrachtigen [2](#page=2). 3. Het land moet het Europees Sociaal Handvest van 1961 ondertekenen en bekrachtigen [2](#page=2). 4. Het land moet het Europees Verdrag ter voorkoming van foltering van 1987 ondertekenen en bekrachtigen [2](#page=2). 5. Het land moet volledig afzien van de doodstraf, hoewel niet alle bestaande leden dit direct deden bij toetreding [2](#page=2). #### 1.1.3 Officiële Talen De officiële talen van de Raad van Europa zijn Frans en Engels [1](#page=1). ### 1.2 De Instellingen van de Raad van Europa De Raad van Europa kent verschillende belangrijke instellingen: #### 1.2.1 Het Ministercomité * Het Ministercomité is het beslissende orgaan van de Raad van Europa [1](#page=1). * Het is samengesteld uit de ministers van Buitenlandse Zaken van de lidstaten [1](#page=1). * Het comité neemt beslissingen over nieuwe lidstaten, verdragen en het toezicht op de naleving van eerdere beslissingen. Het houdt toezicht op de uitvoering van uitspraken, zoals het betalen van boetes of het nemen van maatregelen, en houdt zaken op de agenda totdat alle lidstaten hieraan hebben voldaan [1](#page=1). #### 1.2.2 De Parlementaire Vergadering * De Parlementaire Vergadering telt 306 leden die door de nationale parlementen van de lidstaten worden benoemd [1](#page=1). * De vergadering komt vier keer per jaar bijeen [1](#page=1). * De Parlementaire Vergadering heeft de bevoegdheid om aanbevelingen te doen, maar geen beslissingsbevoegdheid [1](#page=1). #### 1.2.3 Het Congres van Lokale en Regionale Overheden * Dit is een overlegorgaan dat de lokale en regionale overheden van de lidstaten vertegenwoordigt [1](#page=1). #### 1.2.4 Het Secretariaat * Het Secretariaat bestaat uit meer dan 2000 leden en medewerkers [1](#page=1). * Het staat onder leiding van de secretaris-generaal [1](#page=1). #### 1.2.5 Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) Het EHRM, hoewel niet direct genoemd als onderdeel van de kerninstellingen op pagina 1, is een cruciaal onderdeel van de Raad van Europa en wordt uitgebreid behandeld [1](#page=1) [2](#page=2) [3](#page=3). > **Tip:** Het is essentieel om onderscheid te maken tussen de Raad van Europa, de Europese Raad en de Raad van de EU, aangezien deze vaak verward worden [1](#page=1). ### 1.3 Verdragen en Conventies De Raad van Europa heeft meer dan 220 verdragen en conventies opgesteld. Enkele belangrijke voorbeelden zijn [2](#page=2): * Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) [2](#page=2). * Het Europees Sociaal Handvest [2](#page=2). * Het Europees Verdrag ter voorkoming van foltering [2](#page=2). * Het Kaderverdrag inzake bescherming van minderheden [2](#page=2). * Het Europees Kinderrechtenverdrag [2](#page=2). ### 1.4 Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) #### 1.4.1 Materieel Recht en Beperkingen * Het EVRM, voluit het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en fundamentele vrijheden, werd opgesteld in 1950 [2](#page=2). * Het is een internationaal verdrag waarbij lidstaten zich verbinden om fundamentele burgerlijke en politieke rechten te waarborgen binnen hun rechtsgebied. Ratificatie van het EVRM is een vereiste voor lidmaatschap van de Raad van Europa [2](#page=2). * Het verdrag somt fundamentele rechten op, zoals het recht op leven, vrije meningsuiting, een eerlijk proces, het recht om te huwen, en het verbod op slavernij, dwangarbeid, en willekeurige detentie [2](#page=2). > **Tip:** De rechten die in het EVRM worden gegarandeerd, zijn niet absoluut [2](#page=2). * Uitzonderingsgronden zijn vaak expliciet vermeld in de verdragsartikelen zelf [2](#page=2). * Bijvoorbeeld, artikel 8 EVRM (recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven, woning en correspondentie) kan worden ingeperkt indien aan drie voorwaarden is voldaan [2](#page=2): 1. De inmenging moet voorzien zijn bij wet [2](#page=2). 2. De inmenging moet een legitiem doel dienen, zoals nationale veiligheid, openbare veiligheid, economisch welzijn, voorkoming van strafbare feiten, bescherming van de gezondheid, zeden, of de rechten en vrijheden van anderen. Dit vereist proportionaliteit [2](#page=2). 3. De inmenging moet noodzakelijk zijn in een democratische samenleving (pertinentie) [2](#page=2). * Een voorbeeld van een gerechtvaardigde inmenging in het privéleven is een huiszoeking door de politie [2](#page=2). * Lidstaten hebben een bepaalde appreciatiebevoegdheid bij de toepassing van deze bepalingen [2](#page=2). #### 1.4.2 Rechtsbescherming en de Procedure bij het EHRM * Individuen kunnen hun rechten doen gelden via de nationale rechter (met directe werking van het verdrag) en vervolgens, indien nodig, via het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) [2](#page=2). * Een aanvraag bij het EHRM kan zowel individueel (door een particulier) als interstatelijk (door een lidstaat tegen een andere lidstaat) zijn. Interstatelijke zaken zijn diplomatiek gevoeliger. De verweerder is altijd een lidstaat [2](#page=2) [3](#page=3). ##### 1.4.2.1 Ontvankelijkheid van een Vordering bij het EHRM Een vordering bij het EHRM is ontvankelijk indien aan de volgende voorwaarden is voldaan [3](#page=3): 1. Alle nationale rechtsmiddelen moeten uitgeput zijn [3](#page=3). 2. De vordering moet binnen vier maanden na de definitieve nationale beslissing worden ingesteld [3](#page=3). 3. De vordering moet gericht zijn tegen een lidstaat [3](#page=3). Een vordering is niet ontvankelijk indien: * Het een anonieme klacht betreft [3](#page=3). * De klacht geen betrekking heeft op verdragsbepalingen [3](#page=3). * Er geen belangrijk en ernstig nadeel is geleden door de verzoeker (geen belang) [3](#page=3). ##### 1.4.2.2 Samenstelling van het EHRM * Het EHRM is een permanent rechtscollege met één rechter per land [3](#page=3). * De rechters hebben een niet-hernieuwbare ambtstermijn van negen jaar [3](#page=3). * Er zijn gewone kamers van één, drie of zeven rechters [3](#page=3). * Een Grote Kamer, bestaande uit 17 rechters, komt bijeen voor beroepszaken ('referral') tegen een beslissing van een gewone kamer, of wanneer een zaak spontaan wordt doorverwezen ('relinquishment') [3](#page=3). ##### 1.4.2.3 Procedure bij het EHRM * De procedure omvat de indiening van de aanvraag, de beoordeling van de ontvankelijkheid, en vervolgens een uitspraak ten gronde (schending of geen schending) [3](#page=3). * De procedure is laagdrempelig: het is gratis, er is geen advocaat vereist, en verzoekers kunnen in hun eigen taal communiceren [3](#page=3). * In spoedeisende gevallen kan de procedure versneld worden behandeld [3](#page=3). * Beslissingen worden genomen bij gewone meerderheid [3](#page=3). * Rechters hebben de mogelijkheid tot een 'separate opinion', waarbij ze hun mening kunnen toelichten als ze niet akkoord gaan met de meerderheidsbeslissing. Dit kan een 'concurring opinion' zijn (niet akkoord met de motivering, wel met de uitspraak) of een 'dissenting opinion' (niet akkoord met de uitspraak zelf) [3](#page=3). #### 1.4.3 Jurisdictie en Uitspraken van het EHRM * De uitspraken van het EHRM zijn bindend [3](#page=3). * Deze uitspraken kunnen leiden tot de toekenning van een billijke vergoeding ('just satisfaction') en/of de verplichting voor de lidstaat om algemene of individuele maatregelen te nemen om toekomstige schendingen te voorkomen [3](#page=3). * Het Ministercomité houdt toezicht op de uitvoering van deze uitspraken [3](#page=3). * Sinds 1 augustus 2018 bestaat er een prejudiciële procedure [3](#page=3). * De uitspraken van het EHRM hebben ook een preventieve werking, wat betekent dat ze toekomstige gedragingen kunnen beïnvloeden. Voorbeelden hiervan zijn het arrest Marckx en de Salduz-wetgeving [3](#page=3). --- # Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) Dit gedeelte behandelt het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM), de inhoud van het materiële recht, de beperkingen van rechten en de procedure bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM). ## 2. Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) Het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en fundamentele vrijheden, ook wel bekend als het EVRM, is een internationaal verdrag uit 1950. Lidstaten van de Raad van Europa verbinden zich hiermee om fundamentele burgerlijke en politieke rechten te waarborgen voor iedereen binnen hun rechtsgebied. Het ondertekenen en bekrachtigen van het EVRM is tegenwoordig een van de vijf eisen voor lidmaatschap van de Raad van Europa. Andere belangrijke verdragen die vereist zijn voor lidmaatschap zijn het Europees Sociaal Handvest van 1961 en het Europees Verdrag ter voorkoming van foltering van 1987. Daarnaast moet een kandidaat-lidstaat de doodstraf volledig verzaken [2](#page=2). Het EVRM kent meer dan 220 verdragen en conventies. Voorbeelden van andere verdragen zijn het Europees Sociaal Handvest het Europees Verdrag ter voorkoming van foltering het Kaderverdrag inzake bescherming van minderheden en het Europees Kinderrechtenverdrag [2](#page=2). Het verdrag zelf is opgebouwd uit drie secties [2](#page=2). ### 2.1 Materieel recht Sectie I van het EVRM bevat een opsomming van fundamentele rechten. Voorbeelden hiervan zijn het recht op leven, vrije meningsuiting, een eerlijk proces, het recht om te huwen, het verbod op slavernij en dwangarbeid, en het verbod op willekeurige en onwettige detentie [2](#page=2). > **Tip:** Het is belangrijk te onthouden dat de bescherming van deze rechten niet absoluut is [2](#page=2). #### 2.1.1 Beperkingen van rechten De uitzonderingsgronden op de rechten zijn vaak expliciet vermeld in de verdragsartikelen zelf. Een voorbeeld hiervan is artikel 15 EVRM. Artikel 8 EVRM, dat betrekking heeft op het recht op respect voor privéleven, familie- en gezinsleven, woning en correspondentie, kent bijvoorbeeld drie voorwaarden waaronder inmenging gerechtvaardigd kan zijn [2](#page=2): 1. De inmenging moet zijn vastgelegd in de wet [2](#page=2). 2. De inmenging moet een legitiem doel dienen, zoals het belang van nationale veiligheid, openbare veiligheid, economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of goede zeden, of de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. Dit impliceert proportionaliteit [2](#page=2). 3. De inmenging moet noodzakelijk zijn in een democratische samenleving, wat betekent dat het niet enkel nuttig maar ook pertinent moet zijn [2](#page=2). Een voorbeeld van een inmenging in het privéleven die gerechtvaardigd kan zijn op basis van artikel 8 EVRM is een huiszoeking door de politie. Lidstaten hebben hierbij een zekere appreciatiebevoegdheid, zoals blijkt uit het voorbeeld van het homohuwelijk [2](#page=2). ### 2.2 Rechtsbescherming en procedure bij het EHRM Individuen kunnen rechtsbescherming zoeken bij zowel de nationale rechter als het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) [2](#page=2). #### 2.2.1 Aanvraag bij het EHRM Een aanvraag bij het EHRM kan op twee manieren gebeuren: * **Individuele aanvraag:** Een particulier of burger kan een klacht indienen [2](#page=2). * **Interstatelijke aanvraag:** Een lidstaat kan een klacht indienen tegen een andere lidstaat, bijvoorbeeld België tegen Turkije [2](#page=2). > **Tip:** Individuele aanvragen komen het meest frequent voor, omdat interstatelijke aanvragen gevoeliger liggen en diplomatiek complex kunnen zijn [3](#page=3). De verweerder is altijd één van de lidstaten van de Raad van Europa [3](#page=3). #### 2.2.2 Ontvankelijkheid van een vordering bij het EHRM Een vordering bij het EHRM is alleen ontvankelijk indien aan de volgende voorwaarden is voldaan [3](#page=3): 1. Alle nationale rechtsmiddelen moeten zijn uitgeput [3](#page=3). 2. De vordering moet binnen vier maanden na de definitieve nationale beslissing bij het EHRM worden ingesteld [3](#page=3). 3. De vordering moet gericht zijn tegen een lidstaat [3](#page=3). 4. De vordering is niet ontvankelijk indien: * het gaat om een anonieme klacht [3](#page=3). * de klacht geen betrekking heeft op verdragsbepalingen [3](#page=3). * er geen belangrijk en ernstig nadeel is voor de verzoeker, oftewel het ontbreken van belang [3](#page=3). #### 2.2.3 Samenstelling van het EHRM Het EHRM is een permanent rechtscollege. Elk land heeft één rechter bij het Hof, die wordt benoemd voor een niet-hernieuwbare ambtstermijn van negen jaar. De procedures worden gevoerd door kamers bestaande uit één, drie of zeven rechters. Een Grote Kamer van zeventien rechters behandelt zaken in twee specifieke situaties [3](#page=3): * **Referral ('beroep'):** Wanneer beroep wordt ingesteld tegen een uitspraak van een gewone kamer [3](#page=3). * **Relinquishment (spontane uithandengeving):** Wanneer de Grote Kamer een zaak spontaan overneemt [3](#page=3). > **Tip:** Deze procedures kunnen leiden tot baanbrekende arresten, zoals het eerste arrest waarin het homohuwelijk werd geëist op basis van artikel 12 EVRM [3](#page=3). #### 2.2.4 Procedure bij het EHRM De procedure bij het EHRM volgt doorgaans drie stappen: aanvraag, ontvankelijkheid, en uitspraak ten gronde (schending of niet). De procedure is laagdrempelig; men kan de eigen taal gebruiken, het is gratis en een advocaat is niet verplicht. In spoedeisende gevallen, meestal bij fysieke bedreigingen, worden zaken met voorrang behandeld. De beslissingen worden genomen bij gewone meerderheid. Rechters hebben de mogelijkheid tot een separate opinion. Dit kan een concurring opinion zijn (wanneer men het niet eens is met de mening van de meerderheid, maar wel met de uitspraak) of een dissenting opinion (wanneer men het niet eens is met de uitspraak zelf) [3](#page=3). #### 2.2.5 Jurisdictie en uitvoering van uitspraken De uitspraken van het EHRM zijn bindend. Ze kunnen inhouden [3](#page=3): * Het toekennen van een billijke vergoeding (just satisfaction) [3](#page=3). * Het bevelen van algemene of individuele maatregelen om schendingen in de toekomst te voorkomen [3](#page=3). Het Ministercomité van de Raad van Europa houdt toezicht op de uitvoering van deze uitspraken. Sinds 1 augustus 2018 bestaat er een prejudiciële procedure. De uitspraken van het EHRM hebben ook een preventieve werking, wat geïllustreerd wordt door arresten zoals Marckx en de Salduz-wetgeving [3](#page=3). --- # Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) is een internationaal rechtscollege dat waakt over de naleving van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en Fundamentele Vrijheden (EVRM) door de lidstaten van de Raad van Europa [2](#page=2). ## 3 Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) Het EVRM, ondertekend in 1950, is een cruciaal verdrag dat lidstaten verplicht tot het waarborgen van burgerlijke en politieke rechten binnen hun rechtsgebied. Lidmaatschap van de Raad van Europa vereist onder andere de ratificatie van het EVRM, het Europees Sociaal Handvest en het Europees Verdrag ter voorkoming van foltering evenals de volledige afschaffing van de doodstraf [2](#page=2). ### 3.1 Structuur en materieel recht van het EVRM Het EVRM is opgebouwd uit verschillende secties, waarvan sectie I het materiële recht bevat. Deze sectie somt fundamentele rechten op, zoals het recht op leven, vrije meningsuiting, en het recht op een eerlijk proces [2](#page=2). > **Tip:** Het is belangrijk te onthouden dat de bescherming van deze rechten niet absoluut is. Het verdrag zelf voorziet in uitzonderingsgronden. #### 3.1.1 Uitzonderingsgronden en proportionaliteit Uitzonderingen op de rechten zijn vaak expliciet vermeld in de verdragsartikelen. Bijvoorbeeld, artikel 8 EVRM, dat het privéleven beschermt, kan onder bepaalde voorwaarden worden geschonden. Deze voorwaarden zijn [2](#page=2): a) De inmenging moet wettelijk zijn vastgelegd [2](#page=2). b) Het doel van de inmenging moet een legitiem belang dienen, zoals nationale veiligheid, de bescherming van de volksgezondheid of het voorkomen van strafbare feiten. Dit aspect omvat ook het beginsel van proportionaliteit [2](#page=2). c) De inmenging moet noodzakelijk zijn in een democratische samenleving, wat betekent dat het niet louter nuttig mag zijn, maar een dringende maatschappelijke behoefte moet vervullen (pertinentie) [2](#page=2). Een huiszoeking door de politie kan bijvoorbeeld gerechtvaardigd zijn als een inmenging in het privéleven, mits aan deze voorwaarden is voldaan. Lidstaten hebben hierbij een appreciatiebevoegdheid, wat bijvoorbeeld tot uiting kan komen in de evolutie van het huwelijk voor homoseksuele koppels [2](#page=2). #### 3.1.2 Rechtsbescherming Rechtsbescherming bij schending van het EVRM kan op twee niveaus plaatsvinden: a) Via de nationale rechter, aangezien het EVRM directe werking heeft [2](#page=2). b) Via het EHRM zelf [2](#page=2). ### 3.2 Aanvragen bij het EHRM Aanvragen bij het EHRM kunnen op twee manieren worden ingediend [2](#page=2): a) **Individuele aanvraag:** Een particulier of burger kan een klacht indienen [2](#page=2). b) **Interstatelijke aanvraag:** Een lidstaat kan een klacht indienen tegen een andere lidstaat [2](#page=2). > **Belangrijk:** Alle aanvragen zijn altijd gericht tegen een lidstaat van de Raad van Europa, aangezien deze de verweerder is. Individuele aanvragen komen vaker voor dan interstatelijke aanvragen, omdat dit laatste diplomatiek gevoeliger ligt [2](#page=2) [3](#page=3). ### 3.3 Ontvankelijkheid van een vordering bij het EHRM Om een vordering bij het EHRM ontvankelijk te laten verklaren, moet aan de volgende voorwaarden worden voldaan [3](#page=3): 1. Alle nationale rechtsmiddelen moeten uitgeput zijn [3](#page=3). 2. De vordering moet worden ingesteld binnen vier maanden na de definitieve nationale beslissing [3](#page=3). 3. De vordering moet gericht zijn tegen een lidstaat [3](#page=3). 4. De vordering is niet ontvankelijk indien: * Het een anonieme klacht betreft [3](#page=3). * De klacht geen betrekking heeft op verdragsbepalingen [3](#page=3). * Er geen belangrijk en ernstig nadeel is voor de verzoeker (gebrek aan belang) [3](#page=3). ### 3.4 Samenstelling van het EHRM Het EHRM is een permanent rechtscollege [3](#page=3). * Elk land heeft één rechter aangewezen [3](#page=3). * Rechters worden voor een niet-hernieuwbare ambtstermijn van negen jaar benoemd [3](#page=3). * De rechtspraak wordt behandeld door een gewone kamer van één, drie of zeven rechters [3](#page=3). * Er bestaat ook een Grote Kamer, bestaande uit zeventien rechters, die zich buigt over zaken die doorverwezen worden ('referral') of zaken die de gewone kamer spontaan aan haar overdraagt ('relinquishment'). Deze Grote Kamer kan mijlpaarresten uitspreken, zoals de eerste keer dat het homohuwelijk werd geëist op basis van artikel 12 EVRM [3](#page=3). ### 3.5 Procedure bij het EHRM De procedure bij het EHRM kent de volgende stappen: aanvraag, ontvankelijkheid, en ten gronde uitspraak (schending of niet) [3](#page=3). > **Tip:** De procedure is laagdrempelig, aangezien aanvragers in hun eigen taal kunnen procederen, het gratis is en geen advocaat vereist is [3](#page=3). Bepaalde spoedeisende gevallen, met name die met fysieke bedreigingen, worden met voorrang behandeld. Beslissingen worden genomen bij gewone meerderheid. Rechters hebben de mogelijkheid om een aparte mening te geven [3](#page=3): * **Concurring opinion:** De rechter is het niet eens met de redenering van de meerderheid, maar wel met de uiteindelijke uitspraak [3](#page=3). * **Dissenting opinion:** De rechter is het niet eens met zowel de redenering als de uitspraak van de meerderheid [3](#page=3). ### 3.6 Jurisdictie en uitspraken van het EHRM De uitspraken van het EHRM zijn bindend. Deze kunnen betrekking hebben op [3](#page=3): * **Billijke vergoeding (just satisfaction):** Compensatie voor geleden schade [3](#page=3). * **Algemene of individuele maatregelen:** Maatregelen die de lidstaat moet nemen om de schending in de toekomst te voorkomen [3](#page=3). Het Ministercomité van de Raad van Europa houdt toezicht op de uitvoering van deze uitspraken. Sinds 1 augustus 2018 bestaat er ook een prejudiciële procedure. De uitspraken van het EHRM hebben ook een preventieve werking, zoals geïllustreerd door arresten als Marckx en Salduz-wetgeving [3](#page=3). --- ## Veelgemaakte fouten om te vermijden - Bestudeer alle onderwerpen grondig voor examens - Let op formules en belangrijke definities - Oefen met de voorbeelden in elke sectie - Memoriseer niet zonder de onderliggende concepten te begrijpen

| Term | Definition | |------|------------| | Raad van Europa | Een internationale organisatie die zich richt op de bescherming van mensenrechten, democratie en de rechtsstaat in Europa. Het is geen onderdeel van de Europese Unie en heeft zijn zetel in Straatsburg. | | Ministercomité | Het beslissende orgaan van de Raad van Europa, samengesteld uit de ministers van Buitenlandse Zaken van de lidstaten, dat zich bezighoudt met zaken als lidmaatschap, verdragen en het toezicht op de naleving van beslissingen. | | Parlementaire Vergadering | Een vergadering van de Raad van Europa die bestaat uit 306 leden, benoemd door de nationale parlementen. Deze vergadering brengt vier keer per jaar samen en doet aanbevelingen, maar neemt geen bindende beslissingen. | | Secretaris-generaal | Het hoofd van het Secretariaat van de Raad van Europa, dat bestaat uit meer dan 2000 leden en medewerkers die de dagelijkse werkzaamheden van de organisatie ondersteunen. | | EVRM | Afkorting voor het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en fundamentele vrijheden. Dit internationale verdrag verplicht lidstaten om fundamentele burgerlijke en politieke rechten te waarborgen voor iedereen binnen hun rechtsgebied. | | Materiële recht (EVRM) | Het deel van het EVRM dat de opsomming bevat van fundamentele rechten en vrijheden, zoals het recht op leven, vrije meningsuiting en het verbod op foltering. Deze rechten zijn echter niet absoluut en kunnen onder bepaalde voorwaarden worden beperkt. | | Nationale rechter | De gerechtelijke instantie binnen een lidstaat die bevoegd is om individuele aanvragen met betrekking tot mensenrechten te behandelen. Volgens het EVRM moeten nationale rechtsmiddelen uitgeput zijn alvorens een zaak bij het EHRM aanhangig kan worden gemaakt. | | EHRM | Afkorting voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dit is een permanent rechtscollege dat bevoegd is om individuele en interstatelijke klachten betreffende schendingen van het EVRM te behandelen. | | Ontvankelijkheid (EHRM) | De voorwaarden waaraan een klacht moet voldoen om door het EHRM te worden behandeld, waaronder de uitputting van nationale rechtsmiddelen, het tijdig indienen van de klacht en het aantonen van een significant nadeel. | | Grote Kamer (EHRM) | Een kamer binnen het EHRM die bestaat uit 17 rechters en bevoegd is om zaken te behandelen die worden doorverwezen (referral) of spontaan worden overgedragen (relinquishment) van de gewone kamer. | | Jurisdictie (EHRM) | De bevoegdheid van het EHRM om uitspraken te doen die bindend zijn voor de lidstaten. Deze uitspraken kunnen leiden tot het toekennen van een billijke vergoeding of het bevelen van algemene of individuele maatregelen om schendingen te voorkomen. | | Billijke vergoeding (just satisfaction) | Een financiële compensatie die het EHRM kan toekennen aan een slachtoffer van een schending van het EVRM, als genoegdoening voor de geleden schade. | | Separate opinion | Een mening van één of meerdere rechters die afwijkt van de meerderheid van de kamer van het EHRM. Dit kan een concurring opinion zijn (niet eens met de redenering maar wel met de uitspraak) of een dissenting opinion (niet eens met de uitspraak zelf). |