American Government

# De coöptatie van witte feministische retoriek door conservatieve vrouwen Dit onderwerp onderzoekt hoe conservatieve vrouwen de retoriek van het witte feminisme, met name de thema's individualisme, keuze en vrouwelijke empowerment, hebben overgenomen om hun eigen anti-feministische politieke agenda's te bevorderen. Het analyseert de strategische toepassing van deze retoriek in speeches en campagnes [1](#page=1) [2](#page=2) [3](#page=3) [4](#page=4) [5](#page=5) [6](#page=6) [7](#page=7). ### 1.1 Inleiding tot witte feminisme en de kritiek erop Witte feminisme, ook wel liberaal, corporate of "girl boss" feminisme genoemd, is een ideologie die de nadruk legt op individuele empowerment boven collectieve bevrijding. Het is bekritiseerd omdat het vaak de ervaringen en stemmen van witte vrouwen centraal stelt, ten koste van het aanpakken van raciale en klassenonderdrukking. Dit gedachtegoed heeft de neiging om bestaande machtsstructuren te handhaven, in plaats van deze actief te ontmantelen [1](#page=1) [2](#page=2) [4](#page=4). > **Tip:** Het is cruciaal om te begrijpen dat "witte feminisme" niet per se verwijst naar de raciale identiteit van de feministen zelf, maar naar het feit dat dit soort feminisme de witte vrouwen centraal stelt en ten goede komt, vaak ten koste van vrouwen van kleur [2](#page=2) [3](#page=3). #### 1.1.1 Historische context van witte feminisme Door de geschiedenis heen hebben witte vrouwen vaak geprofiteerd van voordelen die niet beschikbaar waren voor vrouwen van kleur. Voorbeelden hiervan zijn het verkrijgen van stemrecht eerder dan vrouwen van kleur, en werkplekprotecties waarbij de "hybride" claims van raciale en seksuele discriminatie van zwarte vrouwen door rechtbanken werden afgewezen. Zelfs bij de strijd voor stemrecht werden soms racistische tactieken ingezet om politieke steun te verwerven [2](#page=2) [3](#page=3). #### 1.1.2 Kenmerken van witte feminisme De kern van witte feminisme ligt in de focus op: * **Individualisme:** De nadruk op individuele werkethiek als remedie tegen genderongelijkheid. Dit impliceert dat succes voortkomt uit individuele inspanning en niet uit structurele oorzaken [2](#page=2) [4](#page=4). * **Keuzevrijheid (Choice):** Een erkenning van het handelingsvermogen van vrouwen om hun eigen levensstijl te kiezen, vaak zonder rekening te houden met raciale en klassenprivileges [2](#page=2) [5](#page=5). * **Vrouwelijke empowerment:** Een viering van vrouwen die bestaande maatschappelijke structuren of industrieën "veroveren". Dit wordt vaak beschreven als een "veroveraarsnarratief" gericht op individuele rijkdom en macht, in plaats van collectieve bevrijding [2](#page=2) [4](#page=4) [7](#page=7). ### 1.2 Conservatieve vrouwen als strategische politieke actoren Conservatieve vrouwen worden niet langer gezien als louter slachtoffers van "valse bewustzijn", maar als strategische politieke actoren die hun genderidentiteit gebruiken om conservatieve, anti-feministische beleidsdoelen te bevorderen. Ze organiseren zich rond gedeelde genderervaringen en framen hun beleidsdoelen in termen van "vrouwenbelangen" [3](#page=3). #### 1.2.1 De rol van "vrouw-geroepen retoriek" (woman-invoked rhetoric) Deze strategie omvat het spreken als of namens vrouwen. Conservatieve vrouwen claimen vaak dat ze vrouwen steunen of maken gebruik van hun identiteit als vrouw om hun politieke boodschappen over te brengen [1](#page=1). #### 1.2.2 Voorbeelden van conservatieve vrouwen en hun retoriek * **Phyllis Schlafly:** Een prominente anti-feministische activist die conservatieve vrouwen mobiliseerde om de Equal Rights Amendment (ERA) te bestrijden. Haar "pro-vrouw" boodschap was dat de ERA vrouwen hun privileges zou ontnemen [3](#page=3). * **Sarah Palin:** Claimde het "mantel" van feminisme, terwijl ze traditioneel feministische beleidsvoorstellen zoals gelijke beloning en abortusrechten verwierp. Ze stelde dat ze een feminist was die geloofde in gelijke rechten en dat vrouwen vandaag de dag alle kansen hebben die mannen ook hebben [3](#page=3). * **Susan B. Anthony List (SBA-List):** Een conservatieve organisatie die beweert dat het verzet tegen abortus "pro-vrouw" en feministisch is, gebaseerd op de vermeende standpunten van suffragette Susan B. Anthony [3](#page=3). * **Amy Coney Barrett:** Haar nominatie voor het Hooggerechtshof werd benadrukt in termen van haar gender, moederschap en geloof, wat haar als een zorgvuldig gekozen levensstijl presenteerde [6](#page=6). #### 1.2.3 Historische feministische bewegingen en conservatieve interpretaties Conservatieve vrouwen plaatsen hun opvattingen soms binnen een "nostalgisch" feminisme, dat ze als authentieker beschouwen. Ze verwijzen naar vroege vrouwenbewegingen zoals de suffragisme- en temperancebewegingen, die de ervaringen van witte middenklassevrouwen, religiositeit en moraliteit weerspiegelden [3](#page=3). ### 1.3 De coöptatie van witte feministische retoriek door conservatieve vrouwen Conservatieve vrouwen nemen de retoriek van witte feminisme strategisch over om hun anti-feministische agenda's te bevorderen. Dit is effectief omdat witte feminisme nauw aansluit bij conservatieve waarden en bestaande machtsstructuren in stand houdt [2](#page=2) [4](#page=4). #### 1.3.1 Het thema van individualisme in conservatieve retoriek Conservatieve vrouwen benadrukken dat gelijkheid voor vrouwen bereikt kan worden door individuele acties en keuzes, in plaats van door collectieve empowerment of structurele veranderingen [4](#page=4). * **Voorbeeld:** Kellyanne Conway stelt: "Er is een individueel feminisme, als je wilt, dat je je eigen keuzes maakt.... Ik zie mezelf als een product van mijn keuzes, niet als een slachtoffer van mijn omstandigheden." [4](#page=4). * **Voorbeeld:** Cathy McMorris Rodgers merkt op: "Met kansen hoeft je omstandigheid niet je lot te zijn. Niets kan je tegenhouden." [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Carrie Lukas van het Independent Women's Forum: "we weten allemaal dat vrouwen en mannen de neiging hebben verschillende keuzes te maken over hoe ze hun tijd en talenten besteden, en dat is geen probleem dat we hoeven op te lossen, zolang iedereen de kans heeft om zijn eigen visie op geluk te volgen." [5](#page=5). Dit individualistische kader past goed bij het conservatieve ideaal van een kleine overheid, waarbij de nadruk ligt op individuele verantwoordelijkheid in plaats van overheidsingrijpen [4](#page=4) [5](#page=5). #### 1.3.2 Het thema van keuzevrijheid in conservatieve retoriek Conservatieve vrouwen gebruiken de retoriek van keuze om de vrijheid te benadrukken om traditionele genderrollen te omarmen. Dit wordt gepresenteerd als een alternatief voor de waarden van progressief feminisme [5](#page=5) [6](#page=6). * **Voorbeeld:** Nikki Haley stelt: "Helaas gebruiken velen aan de linkerkant het abortusdebat om vrouwen te verdelen en conformiteit te eisen. Ze doen dit in de naam van feminisme, maar dat is geen echt feminisme. Het idee dat vrouwen zich aan een bepaalde reeks waarden moeten houden, is een van de meest anti-vrouwelijke ideeën in de huidige cultuur." [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Diane Black noemt abortus een "verschrikkelijke onrechtvaardigheid" en niet "bevrijdend" [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Cathy McMorris Rodgers stelt dat wetten moeten "vrouwen in staat stellen deze beslissingen te nemen" en "compassie voor vrouwen tonen" [5](#page=5). Binnen deze retoriek wordt het omarmen van traditionele genderrollen, zoals die van moeder, als een bewonderenswaardige en bekrachtigende keuze gepresenteerd [6](#page=6). #### 1.3.3 Het thema van empowerment in conservatieve retoriek Conservatieve vrouwen nemen ook de taal van empowerment over, vaak door het vermijden van het label "slachtoffer". Empowerment wordt geassocieerd met zelfverdediging en zelfredzaamheid, in tegenstelling tot wat zij zien als de victimiserende aspecten van progressief feminisme [6](#page=6). * **Voorbeeld:** Sarah Palin: "Meisjes, we weten beter dan om in die victimisatielijn te trappen." [6](#page=6). * **Voorbeeld:** Dana Loesch over wapenbezit: "Ik wil me niet bang voelen als ik 's avonds naar mijn auto loop, omdat er lobbygroepen zijn die vinden dat het deugdzaam is om een slachtoffer te zijn en niet deugdzaam om een gewapende verdediger van jezelf en je familie te zijn." [6](#page=6). In deze context wordt empowerment soms sarcastisch gekoppeld aan seksuele vrijheid, abortus en militaire dienst, terwijl het recht om een wapen te dragen als een meer authentieke vorm van empowerment wordt gezien [6](#page=6). ### 1.4 Conclusie: De noodzaak om witte feminisme te overstijgen De coöptatie van witte feministische retoriek door conservatieve vrouwen onderstreept dat witte feminisme inherent conservatieve elementen bevat die bestaande machtsstructuren kunnen bestendigen. Het benadrukt de individuele vrouw die zich aanpast aan bestaande structuren, in plaats van de systemische onderdrukking aan te pakken [7](#page=7). > **Tip:** Feministen worden aangespoord om te focussen op de institutionele en systemische aard van onderdrukking. Intersectionaliteit en decoloniaal feminisme, die coalities opbouwen en onderling verbonden systemen van onderdrukking ontmantelen, worden voorgesteld als een weg vooruit, omdat deze benaderingen inherent buiten het conservatieve domein vallen [7](#page=7). Het succes van conservatieve vrouwen in het gebruiken van deze retoriek dient als een waarschuwing voor feministen dat witte feminisme niet adequaat genderonderdrukking kan aanpakken zonder andere vormen van onderdrukking, zoals racisme en kapitalisme, te erkennen en te bestrijden [7](#page=7). --- # Definitie en kritiek op witte feminisme Dit deel bespreekt de definitie en kritiek op witte feminisme, ook wel liberaal feminisme, corporate feminisme of 'girl boss' feminisme genoemd, en de manier waarop het door conservatieve vrouwen wordt geclaimd. ### 2.1 De kern van witte feminisme White feminisme wordt gekenmerkt door een focus op individuele empowerment boven collectieve bevrijding. Deze ideologie plaatst de ervaringen en stemmen van witte vrouwen centraal binnen feministische bewegingen, wat vaak ten koste gaat van aandacht voor raciale en klassenonderdrukking. In plaats van bestaande machtsstructuren af te breken, neigt white feminisme ernaar deze te bestendigen, zelfs wanneer gendergelijkheid wordt nagestreefd. Het wordt ook wel aangeduid met termen als liberaal feminisme, corporate feminisme of 'girl boss' feminisme [1](#page=1) [2](#page=2). > **Tip:** De term "white feminism" benadrukt wie er het meest van deze benadering profiteert en weigert de geclaimde universaliteit ervan te accepteren, ongeacht de raciale identiteit van de beoefenaar [2](#page=2). #### 2.1.1 Kenmerken van white feministische retoriek De retoriek van white feminisme, die gemakkelijk door conservatieve vrouwen wordt overgenomen, kent drie hoofdlijnen [2](#page=2): * **Individualisme:** Een focus op de individuele werkethiek van vrouwen als oplossing voor genderongelijkheid [2](#page=2). * **Keuzevrijheid (Choice):** Erkenning van de autonomie van vrouwen om hun eigen leven te leiden, vaak zonder rekening te houden met raciale en klassenprivileges [2](#page=2). * **Empowerment van vrouwen:** Een viering van vrouwen die bestaande maatschappelijke structuren of industrieën "veroveren" [2](#page=2). Dit "veroveringsnarratief" ] is fundamenteel voor white feminisme, omdat het gericht is op individuele verwerving van rijkdom en macht, in plaats van collectieve bevrijding [2](#page=2). #### 2.1.2 Kritiek en historische context Vrouwen van kleur bekritiseren al langere tijd de benaderingen van witte feministen, en pleiten voor intersectionele benaderingen die meerdere onderdrukkingssystemen tegelijk aanpakken. White feminisme is vaak bekritiseerd omdat het witte suprematie in stand houdt. Historisch gezien hebben witte vrouwen stemrecht behaald voordat gekleurde vrouwen dat konden, en werkplekbescherming verkregen terwijl de 'hybride' claims van raciale en geslachtsdiscriminatie tegen zwarte vrouwen werden afgewezen. Ook abortus werd gelegaliseerd onder privacyrechten die niet voor vrouwen van kleur golden [1](#page=1) [2](#page=2). > **Voorbeeld:** Witte suffragettes maakten gebruik van racistische tactieken om stemrecht voor vrouwen te bepleiten. In de jaren zeventig richtten feministische organisaties zich op vrouwenrechten in de publieke sfeer zonder oog voor de belangen van werkende vrouwen van kleur. Narratieven als "lean in" stimuleren vrouwen om bedrijfsladders te beklimmen, wat de schadelijke effecten van het kapitalisme in stand houdt in plaats van ze te confronteren [2](#page=2). Het concept van white feminisme is niet nieuw en is door academici en activisten omarmd om feministische ideologieën te beschrijven die worden ondersteund door en witte suprematie bestendigen [2](#page=2). ### 2.2 Co-optatie door conservatieve vrouwen Conservatieve vrouwen hebben de retoriek van white feminisme strategisch geclaimd om hun anti-feministische politieke agenda's te bevorderen. Dit komt doordat white feminisme een inherent conservatieve ideologie is. Het legt de nadruk op het individu en handhaaft de status quo, wat goed aansluit bij conservatieve waarden. Hierdoor kunnen conservatieve vrouwen hun individuele keuzes als "pro-vrouw" presenteren, terwijl ze tegelijkertijd de raciale en klassenhiërarchieën die hen ten goede komen, bestendigen [1](#page=1) [2](#page=2) [3](#page=3). #### 2.2.1 Vrouwen en conservatieve politiek in de VS Conservatieve vrouwen zijn actieve politieke actoren die hun identiteit als vrouw gebruiken om rechts-extremistische, anti-feministische beleidsmaatregelen te promoten. Ze organiseren zich rond gedeelde genderervaringen en framen hun beleidsdoelen in termen van "vrouwenbelangen" [1](#page=1) [3](#page=3). > **Voorbeeld:** Phyllis Schlafly was een anti-feministische activiste die conservatieve vrouwen mobiliseerde tegen de Equal Rights Amendment (ERA), bewerende dat deze de privileges van vrouwen zou ontnemen. Organisaties zoals de National Association Opposed to Women Suffrage en Concerned Women for America zijn opgericht door genderbewuste vrouwen die conservatieve idealen promoten [3](#page=3). Sommige conservatieve vrouwen, zoals Sarah Palin, hebben zichzelf expliciet als feministen bestempeld, terwijl ze traditioneel feministische beleidsmaatregelen, zoals gelijke beloning en abortusrechten, uitdagen. Zij beweren dat vrouwen gelijk zijn aan mannen en alle kansen hebben. Een andere strategie is om hun beleidsstandpunten te presenteren als lijnrecht tegenover wat zij zien als "echt" feminisme, waarbij ze terugvallen op een "nostalgisch" feminisme uit de vroege vrouwenbewegingen, zoals de suffragette- en temperancebewegingen, die de ervaringen van witte, middenklasse vrouwen weerspiegelden [3](#page=3). De retoriek van white feminisme, die de nadruk legt op individuele empowerment, keuzevrijheid en succes, wordt door conservatieve vrouwen overgenomen omdat deze weinig bedreiging vormt voor het kapitalisme of witte suprematie, en daardoor gemakkelijk populair en breed uitgedragen kan worden [2](#page=2). > **Tip:** Het is cruciaal om verder te kijken dan white feminisme en te streven naar een feminisme dat alle vormen van systemische onderdrukking aanpakt [2](#page=2). --- # Vrouwen in de conservatieve politiek in de Verenigde Staten Dit onderwerp verkent de rol en strategieën van conservatieve vrouwen binnen de Amerikaanse politiek, waarbij wordt belicht hoe zij genderbewuste politieke actoren zijn die hun identiteit als vrouw gebruiken om rechts-conservatieve, anti-feministische beleidslijnen te verdedigen [3](#page=3). ### 3.1 De co-optatie van feministische retoriek door conservatieve vrouwen Conservatieve vrouwen hebben strategisch gebruik gemaakt van zogenaamde "white feminist" retoriek – met name taal die individualisme, keuze en empowerment benadrukt – om hun anti-feministische agenda's te bevorderen. Dit is geen kwestie van kwade trouw, maar eerder een gevolg van de manier waarop "white feminism" aansluit bij conservatieve waarden. "White feminism" legt de nadruk op het individu in plaats van op systemische structuren, en focust op de empowerment van vrouwen binnen de bestaande maatschappelijke orde, vaak ten koste van vrouwen van kleur en arbeidersklasse. Door deze retoriek te adopteren, kunnen conservatieve vrouwen hun individuele keuzes – hoe anti-feministisch ook – presenteren als "pro-vrouw", terwijl ze tegelijkertijd de raciale en klassehiërarchieën die hen bevoordelen, in stand houden [3](#page=3) [4](#page=4). #### 3.1.1 Historische context en strategische rol In tegenstelling tot de opvatting dat conservatieve vrouwen louter slachtoffers zouden zijn van "valse bewustzijn", hebben zij zich consistent strategisch georganiseerd rond gedeelde genderervaringen en hun beleidsdoelstellingen ingekaderd in termen van "vrouwenbelangen". Dit is een terugkerend kenmerk van hun anti-feministische politiek. Conservatieve vrouwen zijn actief betrokken geweest bij conservatieve bewegingen door de Amerikaanse geschiedenis heen, waarbij de strategie "het kost vrouwen om vrouwen te bevechten" centraal stond [3](#page=3). ##### 3.1.1.1 Prominente figuren en bewegingen * **Phyllis Schlafly:** Een vooraanstaand anti-feministische activiste die conservatieve vrouwen mobiliseerde tegen de Equal Rights Amendment (ERA). Haar "STOP-ERA" campagne was een "pro-vrouw" boodschap die beweerde dat de ERA vrouwen hun privileges zou ontnemen, zoals niet te hoeven dienen in het leger of financieel beschermd te zijn door hun echtgenoten [3](#page=3). * **Vrouwenorganisaties:** Groepen zoals de National Association Opposed to Women Suffrage, Concerned Women for America, en Moms for Liberty zijn opgericht om conservatieve sociale en economische waarden te promoten. Organisaties zoals VIEW PAC en Winning for Women richten zich op het werven en ondersteunen van conservatieve vrouwelijke kandidaten [3](#page=3). ##### 3.1.1.2 De claim van "feminisme" Sommige conservatieve vrouwen, zoals voormalig vicepresidentskandidaat Sarah Palin, hebben expliciet de term "feminist" geclaimd, terwijl ze tegelijkertijd beleid dat traditioneel door feministen wordt gesteund, zoals gelijke beloning en abortusrechten, aanvechten. Zij stellen zich feministisch te noemen door te geloven dat vrouwen gelijk zijn aan mannen en alle kansen hebben [3](#page=3). Andere conservatieve vrouwen beweren dat hun beleidsstandpunten aansluiten bij "echt" feminisme. De Susan B. Anthony List (SBA-List), een conservatieve organisatie, stelt bijvoorbeeld dat suffragettes zoals Susan B. Anthony tegen abortus waren, en concludeert dat anti-abortusstandpunten dus "pro-vrouw" en feministisch zijn. Deze vrouwen verbinden hun opvattingen vaak met de vroege vrouwenbewegingen, specifiek de suffragette- en temperancebewegingen, die de ervaringen en waarden van witte, middenklasse vrouwen weerspiegelden. Christina Hoff Sommers' boek *Who Stole Feminism?* is een voorbeeld van deze conservatieve kritiek [3](#page=3). Hoewel sommigen de term "feminisme" strategisch hebben overgenomen, mobiliseren de meesten conservatieve vrouwen zich in directe oppositie tegen feministische bewegingen en beleid. Echter, zelfs in deze denigratie van feminisme, is er vaak sprake van een co-optatie van feministische retoriek [4](#page=4). ### 3.2 Analyse van de co-optatie van feministische retoriek Conservatieve vrouwen gebruiken de retorische thema's van "white feminism" – individualisme, keuze, en empowerment – om hun conservatieve waarden te weerspiegelen. Deze thema's verschuiven de oplossing van sociale en politieke problemen naar het individu, in plaats van naar de onderliggende structuren [4](#page=4). #### 3.2.1 Retorisch kader: Individualisme "White feminism" benadrukt de mogelijkheid voor vrouwen om gelijkheid te bereiken door eigen individuele acties en keuzes. Dit staat in contrast met intersectioneel feminisme dat zich richt op collectieve empowerment en het ontmantelen van systemische hiërarchieën. Net als het kapitalisme, baseert "white feminism" zich op individuele keuzes als bron van macht. Dit leidt tot een "cult of individualism" die raciaal privilege negeert dat witte vrouwen kan helpen macht te vergaren [4](#page=4). * **Voorbeeld:** Kellyanne Conway stelt: "Er is een individueel feminisme, als je wilt, dat je je eigen keuzes maakt.... Ik zie mezelf als een product van mijn keuzes, niet als een slachtoffer van mijn omstandigheden. En dat is heel duidelijk wat conservatieven, feminisme, als je wilt, inhoudt. Mijn moeder deed niet aan zelfmedelijden... ze vertrouwde op haar eigen vaardigheden, haar eigen zelfvertrouwen, haar eigen drive en lef" [4](#page=4). Dit individualisme heeft een dempend effect op collectieve actie, omdat het de nadruk legt op individuele verantwoordelijkheid in plaats van op systemische kritiek. Het wordt beschouwd als een "statische levensstijl" in plaats van een beweging die activisme vereist [4](#page=4). ##### 3.2.1.1 "Opportunity" als oplossing De retoriek van "opportunity" wordt vaak gebruikt door conservatieve vrouwen als oplossing voor genderdiscriminatie, zelfs wanneer de wortels structureel of institutioneel zijn. Dit suggereert dat gendergelijkheid bereikt kan worden als vrouwen meer kansen krijgen of er opener voor staan [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Representative Cathy McMorris Rodgers zegt: "[M]et kansen hoeft je omstandigheid niet je lot te zijn. Niets kan je tegenhouden". Carrie Lukas, president van het Independent Women's Forum, voegt toe: "[W]e weten allemaal dat vrouwen en mannen verschillende keuzes maken over hoe ze hun tijd en talenten besteden, en dat is geen probleem dat we hoeven op te lossen zolang iedereen de kans heeft om zijn eigen visie op geluk te volgen" [5](#page=5). Deze focus op individuele kansen sluit aan bij het conservatieve ideaal van een kleine overheid, omdat het de nadruk legt op individuele actie in plaats van overheidsingrijpen [5](#page=5). #### 3.2.2 Retorisch kader: Keuze De retoriek van "keuze" is nauw verbonden met individualisme en opportunity. Dit wordt vaak toegepast op het recht om levensstijlen te kiezen die traditionele genderrollen conformeren [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Nikki Haley stelt: "Helaas gebruiken velen aan de linkerkant het abortusdebat om vrouwen te verdelen en conformiteit te eisen. Ze doen dit in de naam van feminisme, maar dat is geen echt feminisme." Ze benadrukt dat het idee dat vrouwen zich aan een bepaalde set waarden moeten houden, "een van de meest anti-vrouwelijke ideeën in de huidige cultuur" is [5](#page=5). ##### 3.2.2.1 Co-optatie in het abortusdebat Het abortusdebat is een strategisch terrein voor conservatieve vrouwen om "white feminist" taal te co-opteren. Zij gebruiken een "pro-vrouw" kader om anti-abortusbeleid te bepleiten, door te stellen dat abortus geen bevrijding is, maar een injustice [5](#page=5). * **Voorbeeld:** Diane Black stelde in 2013: "[W]e is verteld dat abortus slechts een middel is voor vrouwelijke bevrijding, gerechtigheid en empowerment. Maar moeders tegen het ongeboren leven uitspelen is niet bevrijdend. Het is een gruwelijke injustice". Cathy McMorris Rodgers merkte op dat wetten vrouwen moeten ondersteunen om beslissingen te maken en compassie voor hen moeten tonen [5](#page=5). Dit gebruik van "white feminist" retoriek kan conservatieve vrouwen helpen om kritiek te vermijden en tegelijkertijd hun anti-feministische beleid voort te zetten [6](#page=6). ##### 3.2.2.2 Keuze van traditionele genderrollen De nominatie van Amy Coney Barrett voor het Hooggerechtshof benadrukte haar rol als moeder en haar geloof, wat werd gepresenteerd als een zorgvuldig gekozen levensstijl. Conservatieve vrouwen beargumenteren dat het naleven van traditionele genderrollen een wenselijke en prijzenswaardige keuze is [6](#page=6). * **Voorbeeld:** Marsha Blackburn zei: "Gezien je staat van dienst zou je denken dat mijn collega's gretig zouden zijn om een succesvolle vrouwelijke juridische superster te steunen... Maar zoals de steeds paternalistischer en ronduit respectloze argumenten van vandaag hebben laten zien, als het aan hen lag, zouden alleen bepaalde soorten vrouwen deze hoorzittingzaal binnengelaten worden." [6](#page=6). Verschillende conservatieve vrouwelijke politici, zoals Kristi Noem en Deb Fischer, benadrukken hun identiteit als echtgenote en moeder om zich te onderscheiden [6](#page=6). #### 3.2.3 Retorisch kader: Empowerment Conservatieve vrouwen gebruiken het concept van empowerment vaak door zich te verzetten tegen slachtofferrollen. Dit is een strategie om zich te distantiëren van progressieve feministische benaderingen van kwesties als huiselijk geweld, intimidatie en seksueel misbruik [6](#page=6). * **Voorbeeld:** Sarah Palin's uitspraak: "Meisjes, we weten beter dan ons te laten vangen door die slachtoffer-lijn". Dana Loesch, voormalig woordvoerster van de NRA, stelt: "Ik wil me niet bang voelen als ik 's nachts naar mijn auto loop, omdat er lobbygroepen zijn die het deugdzaam vinden om een slachtoffer te zijn en niet deugdzaam om een gewapende verdediger van jezelf en je familie te zijn" [6](#page=6). Loesch bekritiseert ook sarcastisch de progressieve feministische opvatting van empowerment, waarbij ze stelt dat zaken als seks-positiviteit en abortus leiden tot victimisatie, terwijl het dragen van een wapen vrouwen in werkelijkheid zou empoweren [6](#page=6). --- # Rhetorische kaders van witte feminisme die door conservatieven worden gebruikt Dit gedeelte analyseert hoe conservatieve vrouwen specifieke retorische kaders, zoals individualisme, keuze en vrouwelijke empowerment, overnemen uit het witte feminisme om hun eigen anti-feministische politieke doelen te bevorderen. ### 4.1 De aard van witte feminisme Witte feminisme wordt gedefinieerd als een ideologie die feminisme, racisme en vermogensaccumulatie combineert, waarbij de nadruk ligt op individuele empowerment binnen bestaande onderdrukkende systemen. In plaats van machtsstructuren actief aan te vechten, reproduceert witte feminisme raciale en klassehiërarchieën in naam van gendergelijkheid. Het kernkenmerk is het "veroveraarsnarratief", dat individuele prestaties op het gebied van rijkdom en macht benadrukt boven collectieve bevrijding. Dit individualistische, status quo-gedreven paradigma wordt "wit feminisme" genoemd omdat het weigert zijn geclaimde universaliteit te erkennen en benadrukt wie er het meest van profiteert [2](#page=2). ### 4.2 Co-optatie door conservatieve vrouwen Conservatieve vrouwen maken strategisch gebruik van de retorische kaders van witte feminisme, zoals individualisme, keuze en vrouwelijke empowerment, om hun eigen anti-feministische beleidsdoelen te realiseren. Dit is mogelijk omdat deze kaders de nadruk leggen op het individu als oplossing voor sociale en politieke problemen, in plaats van op structurele hervormingen. Hierdoor kunnen conservatieve vrouwen een "pro-vrouw" retoriek hanteren terwijl ze anti-feministisch beleid ondersteunen [4](#page=4). #### 4.2.1 Retorisch kader: Individualisme Het individualisme binnen het witte feminisme richt zich op het vermogen van vrouwen om gelijkheid te bereiken door hun eigen individuele acties en keuzes. Dit staat in contrast met intersectioneel feminisme, dat focust op collectieve empowerment. Witte feminisme, vergelijkbaar met het kapitalisme, ziet individuele keuzes als een centraal punt van macht. Macht wordt individueel vergaard, niet als groep door het herkennen en ontwrichten van bestaande hiërarchieën. Dit "cultus van individualisme" leidt ertoe dat witte feministen raciaal privilege negeren dat witte vrouwen in staat stelt macht te vergaren. Succes van witte vrouwen wordt door conservatieve vrouwen gevierd als blijk van moed en doorzettingsvermogen [4](#page=4). Kellyanne Conway, een voormalig adviseur van president Trump, illustreert dit standpunt door te zeggen: "Er is een individueel feminisme, als je wilt, dat je je eigen keuzes maakt... Ik zie mezelf als een product van mijn keuzes, niet een slachtoffer van mijn omstandigheden. En dat is echt duidelijk wat conservatieven, feminisme, als je wilt, inhoudt." [4](#page=4). Dit individualisme kan de actiebereidheid dempen, omdat het de focus verschuift van systemische problemen naar individuele tekortkomingen. Het wordt meer gezien als een "statische levensstijl en titel om te omarmen, eerder dan een beweging die activisme vereist". Het recept voor de problemen van vrouwen is niet gemeenschapsmobilisatie voor overheidsactie, maar individuele actie [4](#page=4). Het concept van "kans" is hierbij cruciaal. Conservatieve vrouwen benadrukken vaak de kansen die individuen hebben om discriminatie te overwinnen, zelfs als de oorzaak structureel is [5](#page=5). > **Voorbeeld:** Carrie Lukas, voorzitter van de Independent Women's Forum, stelt: "We weten allemaal dat vrouwen en mannen verschillende keuzes maken over hoe ze hun tijd en talenten besteden, en dat is geen probleem dat we moeten oplossen zolang iedereen de kans heeft om hun eigen visie op geluk te volgen" [5](#page=5). Dit pleidooi voor kansen sluit naadloos aan bij de conservatieve voorkeur voor een kleine overheid [5](#page=5). > **Voorbeeld:** Mia Love, voormalig Congreslid, verwoordt dit: "Stel je een alleenstaande moeder voor die gevangen zit in armoede door grote overheidsprogramma's die haar beletten kansen te grijpen en te bewijzen dat ze de uitdaging aankan. Ik geloof dat die moeder dat kan en zal doen als ze de kans krijgt om dat te doen." [5](#page=5). De nadruk op individuele verantwoordelijkheid en het zoeken naar kansen is kenmerkend voor het individualistische witte feminisme, waarbij de focus niet ligt op het analyseren van de redenen voor armoede, maar op het individu dat kansen niet zou aangrijpen [5](#page=5). > **Tip:** Wees alert op hoe conservatieve retoriek individuele verantwoordelijkheid benadrukt om structurele ongelijkheden te maskeren. #### 4.2.2 Retorisch kader: Keuze Nauw verwant aan individualisme en kansen is het witte feministische retorische kader van "keuze". Zwarte feministische bewegingen hebben de nadruk op keuze in de context van reproductieve rechten bekritiseerd vanwege de beperkingen ervan voor vrouwen die nooit de mogelijkheid tot lichamelijke autonomie hadden [5](#page=5). Wanneer conservatieve vrouwen het retorische kader van keuze hanteren, uit zich dit anders: het gaat om het recht om bepaalde levensstijlen te kiezen die passen binnen traditionele genderrollen [5](#page=5). > **Voorbeeld:** Nikki Haley, voormalig VN-ambassadeur, stelt: "Helaas gebruiken velen aan de linkerkant het abortusdebat om vrouwen te verdelen en conformiteit te eisen. Ze doen dit in de naam van feminisme, maar dat is geen echt feminisme." [5](#page=5). Dit impliceert dat de keuze om traditionele waarden te omarmen of niet te conformeren aan progressief feministische waarden, gerespecteerd moet worden. Het debat rond abortus is een strategisch terrein gebleken voor conservatieve vrouwen om witte feministische taal te coöpteren [5](#page=5). > **Voorbeeld:** Diane Black, voormalig lid van het Huis van Afgevaardigden van Tennessee, gebruikte een "pro-vrouw" kader om een March for Life publiek toe te spreken: "Er is ons verteld dat abortus slechts een middel is tot vrouwelijke bevrijding, gerechtigheid en empowerment. Maar moeders tegen het ongeborene zetten is niet bevrijdend. Het is een vreselijke onrechtvaardigheid." [5](#page=5). Cathy McMorris Rodgers sprak ter ondersteuning van een verbod op abortus na 20 weken: "We mogen de beslissing om een abortus te ondergaan na 20 weken niet bagatelliseren door te suggereren dat deze met extra medische of emotionele steun genomen moet worden. We moeten wetten schrijven die vrouwen in staat stellen deze beslissingen te nemen. We moeten wetten steunen die medeleven tonen voor vrouwen." [5](#page=5). Het coöpteren van witte feminisme in een pro-vrouwelijk kader kan conservatieve vrouwen helpen om kritiek te vermijden en tegelijkertijd anti-feministisch beleid te bevorderen [6](#page=6). De benoeming van Amy Coney Barrett voor het Hooggerechtshof werd door conservatieve vrouwen gekenmerkt door de nadruk op haar rol als moeder en haar geloofsovertuigingen, wat werd gepresenteerd als een "zorgvuldig gekozen levensstijl" [6](#page=6). > **Voorbeeld:** Marsha Blackburn verklaarde: "Gezien haar staat van dienst zouden mijn collega's de kans grijpen om een succesvolle vrouwelijke juridische superster te steunen die hoog aangeschreven staat bij zowel haar Democratische als Republikeinse collega's en die een werkende moeder is. Maar zoals de steeds paternalistischere en ronduit respectloze argumenten van vandaag hebben aangetoond, als ze hun zin kregen, zouden alleen bepaalde soorten vrouwen deze hoorzitting binnen mogen." [6](#page=6). Dit suggereert dat het naleven van traditionele genderrollen als een wenselijke en prijzenswaardige keuze wordt gepresenteerd [6](#page=6). > **Voorbeeld:** Kristi Noem, in haar campagne voor het Huis van Afgevaardigden, stelde: "Ze gaat niet naar Washington als politica. Ze gaat naar Washington als echtgenote, moeder, zakenvrouw en boerin." [6](#page=6). Dit retorische kader van keuze kan worden gebruikt om traditionele genderrollen te promoten als een bewuste en empowered beslissing [6](#page=6). #### 4.2.3 Retorisch kader: Empowerment Een ander centraal aspect van de co-optatie van witte feministische retoriek door conservatieve vrouwen is het gebruik van het woord "empowerment". Vaak manifesteert empowerment-retoriek zich door het vermijden van de categorisering als slachtoffer [6](#page=6). > **Voorbeeld:** Sarah Palin's strijdkreet "Meisjes, we weten beter dan ons te laten verleiden door die slachtofferpraatjes" [6](#page=6). Dana Loesch, een commentator en voormalig woordvoerder van de NRA, deelt dit sentiment tegen slachtofferschap en verbindt dit met wapenbezit: "Ik wil me niet bang voelen als ik 's nachts naar mijn auto loop, omdat je lobbygroepen hebt die het deugdzaam vinden om een slachtoffer te zijn en niet deugdzaam om een gewapende verdediger van jezelf en je gezin te zijn." [6](#page=6). Loeschs retoriek bekritiseert ook sarcastisch het progressieve feminisme, waarbij zaken als seksuele liberaliteit, echtscheiding zonder schuld, reproductieve rechtvaardigheid en gelijkheid in het leger worden gezien als oorzaken van victimisatie. In haar visie zou het bewapenen van vrouwen hen op een veel echtere manier empoweren dan het progressieve feminisme [6](#page=6). > **Tip:** Wees kritisch op het gebruik van het woord "empowerment" door conservatieve sprekers en analyseer de onderliggende betekenis en de structuren die het mogelijk in stand houdt. --- # Conclusie en aanbevelingen voor bewegingen voorbij witte feminisme Dit gedeelte vat de belangrijkste bevindingen samen en waarschuwt feministen dat de principes van witte feminisme inherent conservatief zijn, en pleit voor een verschuiving naar intersectionele en dekoloniale feministische praktijken die coalities bouwen en systemische onderdrukking gelijktijdig ontmantelen. ### 5.1 Kritiek op witte feminisme en de conservatieve retoriek De analyse in dit hoofdstuk demonstreert dat, hoewel conservatieve vrouwen niet noodzakelijkerwijs feministen zijn of alle taal van witte feminisme hebben geclaimd, de feministische retoriek die zij wel hanteren, vaak geworteld is in witte feminisme. Kernbegrippen als individualisme, keuze en empowerment van vrouwen worden gebruikt om conservatieve, anti-feministische waarden en beleid te framen als "pro-vrouw". Dit fenomeen dient als een waarschuwing voor feministen, aangezien het erop wijst dat de principes van witte feminisme op veel manieren inherent conservatief zijn en bestaande machtsstructuren eerder handhaven dan doorbreken [7](#page=7). Witte feminisme beschouwt politieke en sociale verandering voornamelijk vanuit het perspectief van individuele vrouwelijke succes binnen bestaande sociopolitieke structuren, zoals "lean in" en het overwinnen van door mannen gedomineerde ruimtes en systemen. Zonder de onderdrukkingssystemen die seksisme, racisme, klasseisme of transfobie voeden uit te dagen, handhaaft witte feminisme problematisch de status quo, door "patronen van witte suprematie, kapitalistische hebzucht, bedrijfsmacht, onmenselijke arbeidspraktijken en uitbuiting" te repliceren. Een feministische ideologie die zich richt op één onderdrukkingssysteem – patriarchaat – terwijl andere systemen van onderdrukking, zoals witte suprematie en kapitalisme, worden genegeerd of zelfs in stand gehouden, kan genderonderdrukking niet volledig en effectief bestrijden [7](#page=7). ### 5.2 Strategische inzet van witte feministische retoriek door conservatieven Niet alleen zet witte feminisme de ervaringen van witte, hogere-klasse vrouwen centraal ten koste van andere gemarginaliseerde groepen, het biedt conservatieve activisten en gekozen functionarissen ook een retorisch blauwdruk dat kan worden ingezet om steun te verwerven voor anti-feministisch beleid. Conservatieve vrouwen maken gebruik van de taal van individualisme, keuze en empowerment van vrouwen om conservatieve politieke agenda's te bevorderen. De claims van politieke elites kunnen de beleids- en politieke belangen van het brede publiek vormgeven en dergelijke door vrouwen geïnitieerde retoriek is door de geschiedenis van de VS heen vaak succesvol gebleken als strategie om feministische bewegingen te bestrijden [1](#page=1) [2](#page=2) [3](#page=3) [7](#page=7). ### 5.3 Aanbevelingen voor intersectionele en dekoloniale feministische praktijken In plaats van zich te richten op individuele empowerment en het vermogen van vrouwen om de maatschappij te "overwinnen", is het cruciaal dat feministen de institutionele en systemische aard van onderdrukking benadrukken. Zwarte en inheemse feministen pleiten al lang voor intersectionele en dekoloniale feministische praktijken die coalities van solidariteit opbouwen en werken aan het gelijktijdig ontmantelen van verweven onderdrukkingssystemen. Deze nadruk op solidariteit, overlappende identiteiten en het ontmantelen van onderdrukkende machtsstructuren is taal die inherent buiten het domein van het conservatisme valt, een ideologie die geworteld is in individuele verantwoordelijkheid en het handhaven van de sociale orde [7](#page=7). Dit hoofdstuk heeft tot doel twee belangrijke onderzoeksgebieden te overbruggen: enerzijds de kritiek op witte feminisme (ook wel liberaal feminisme genoemd) en anderzijds de identificatie van conservatieve vrouwen als strategische, genderbewuste politieke actoren. De analyse voegt toe aan de lange lijst van kritiek op witte feminisme door aan te tonen dat het voornamelijk witte feminisme is dat succesvol is geclaimd door rechtse vrouwen om anti-feministische politieke doelen te bevorderen. Dit zou echter niet de voornaamste reden mogen zijn voor feministen om meer bevrijdende vormen van feminisme te omarmen. In plaats daarvan zouden feministen onze analyse moeten zien als nog een indicatie dat witte feminisme in veel opzichten een conservatieve ideologie is die genderonderdrukking niet adequaat kan aanpakken [7](#page=7). > **Tip:** Begrijp de inherente conservatieve aard van witte feminisme; het focust op individuele vooruitgang binnen bestaande systemen, in plaats van op systeemverandering. > **Tip:** De analyse van hoe conservatieve vrouwen feministische taal gebruiken, benadrukt de noodzaak voor feministen om de retoriek strategisch in te zetten en de systemische wortels van ongelijkheid te benadrukken. > **Tip:** De aanbevelingen voor intersectionele en dekoloniale feministische praktijken suggereren een fundamenteel andere benadering die gericht is op coalitievorming en de ontmanteling van meervoudige, verweven onderdrukkingssystemen. --- ## Veelgemaakte fouten om te vermijden - Bestudeer alle onderwerpen grondig voor examens - Let op formules en belangrijke definities - Oefen met de voorbeelden in elke sectie - Memoriseer niet zonder de onderliggende concepten te begrijpen

| Term | Definition | |------|------------| | Witte feminisme | Een feministische ideologie die de ervaringen en belangen van witte vrouwen centraal stelt en vaak ten koste gaat van het aanpakken van raciale en klassenonderdrukking. Het focust meer op individuele empowerment binnen bestaande systemen dan op collectieve bevrijding. | | Retoriek | De kunst van het overtuigen door middel van taal; de gebruikte woorden, zinsconstructies en argumenten om een boodschap over te brengen en een publiek te beïnvloeden. | | Coöptatie | Het overnemen of 'kapen' van een term, idee of beweging door een andere groep of ideologie, vaak om deze voor eigen doeleinden te gebruiken en te veranderen. | | Intersectionaliteit | Een analytisch raamwerk dat erkent dat verschillende vormen van onderdrukking en discriminatie (zoals op basis van ras, klasse, gender, seksuele geaardheid) elkaar overlappen en elkaar wederzijds beïnvloeden, in plaats van onafhankelijk van elkaar te opereren. | | Individuele empowerment | Het proces waarbij individuen meer controle krijgen over hun eigen leven en keuzes, vaak door middel van persoonlijke ontwikkeling, zelfvertrouwen en het verkrijgen van middelen en mogelijkheden. | | Collectieve bevrijding | Het proces waarbij een groep mensen zich gezamenlijk bevrijdt van onderdrukking en ongelijkheid door systemische veranderingen teweeg te brengen en solidair te zijn. | | Vrouwelijke empowerment | De procesmatige versterking van vrouwen, zodat zij meer controle krijgen over hun eigen leven en deel kunnen nemen aan economische, politieke en sociale processen. Het kan zowel individueel als collectief van aard zijn. | | Woman-invoked retoriek | Een vorm van retoriek die wordt gebruikt wanneer een spreker beweert vrouwen te steunen, of haar persoonlijke identiteit als vrouw aanroept, om haar argumenten te onderbouwen. | | Conservatieve politiek | Een politieke ideologie die traditionele waarden, gevestigde structuren en geleidelijke verandering benadrukt, met een voorkeur voor beperkte overheidsbemoeienis en individuele verantwoordelijkheid. | | Status quo | De bestaande toestand van zaken; de huidige situatie of manier waarop dingen georganiseerd zijn. | | Anti-feministische politieke agenda's | Beleidsdoelstellingen en politieke acties die gericht zijn op het ondermijnen, beperken of terugdraaien van feministische principes, rechten en doelen. | | "Conqueror's narrative" | Een metafoor die beschrijft hoe het witte feminisme zich vaak richt op individuele successen en "het overwinnen" van bestaande machtsstructuren, in plaats van deze structuren fundamenteel te veranderen. | | Raciale suprematie | Een racistische ideologie die beweert dat het ene ras superieur is aan andere rassen, en die vaak leidt tot discriminatie, onderdrukking en geweld. | | Klasseonderdrukking | De systematische ongelijke behandeling en uitbuiting van mensen op basis van hun sociaaleconomische klasse, wat resulteert in een ongelijke verdeling van middelen, kansen en macht. | | Patriarchale machtsstructuren | Sociale systemen en hiërarchieën waarin mannen structureel meer macht en autoriteit hebben dan vrouwen, en die de rol van vrouwen beperken en ondergeschikt maken. | | Genderbewuste politieke actoren | Politieke actoren die zich bewust zijn van de rol en invloed van gender in de politiek en dit aspect strategisch inzetten in hun beleidsvorming en communicatie. | | Liberalisme | Een politieke en economische filosofie die nadruk legt op individuele vrijheid, rechten en gelijkheid, met een focus op democratische processen en hervormingen binnen bestaande structuren. | | Corporate feminisme | Een vorm van feminisme die vaak wordt geassocieerd met de bedrijfswereld en zich richt op de promotie van vrouwen binnen corporate structuren, soms zonder fundamentele kritiek op het kapitalisme of bestaande machtsverhoudingen. | | "Girl boss" feminisme | Een populaire term die verwijst naar een vorm van feminisme die de nadruk legt op individuele ambitie en succes van vrouwen in de zakenwereld, vaak geassocieerd met een focus op personal branding en zelfoptimalisatie. | | Decoloniale feministische praxes | Praktijken en theorieën binnen het feminisme die gericht zijn op het ontmantelen van de nalatenschap van kolonialisme, inclusief de sociale, politieke en culturele structuren die daardoor zijn ontstaan en die nog steeds van invloed zijn. |