Voedselveiligheid_DEEL_1.pdf

# Introductie tot voedselveiligheid en het FAVV Dit deel introduceert het concept voedselveiligheid, de wettelijke basis voor diëtisten, en de oprichting en bevoegdheden van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV), inclusief de vereisten voor bedrijven om bij het FAVV gekend te zijn [1](#page=1). ### 1.1 De rol van de diëtist en wettelijke kaders De diëtist is een paramedisch beroep. De wettelijke basis hiervoor wordt gelegd door het Koninklijk Besluit van 19 februari 1997 betreffende de beroepstitel en de kwalificatievereisten voor diëtisten. Dit besluit stelt specifieke eisen aan de kwalificaties van diëtisten [2](#page=2) [3](#page=3). Binnen de competenties van de diëtist, zoals geschetst door de Vlaamse Kwalificatiestructuur, is competentie 3 cruciaal: "Werkt veilig volgens de wettelijke reglementeringen, procedure(s) en duurzaamheidsprincipes". Dit impliceert dat diëtisten de wetgeving moeten volgen en toepassen in de praktijk, waaronder regelgevingen zoals HACCP, rechten van de patiënt en de Wet op de Uitvoering van Onderzoeken (WUG). Daarnaast moeten zij procedures en regels op het gebied van hygiëne, (bio)veiligheid en kwaliteit respecteren en toepassen, zoals klachtenprocedures en HACCP. Het dragen van persoonlijke en collectieve beschermingsmiddelen volgens de geldende procedures is eveneens een vereiste [3](#page=3). **Informatiebronnen voor voedselveiligheid:** * De website van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV): [https://favv-afsca.be/nl](https://favv-afsca.be/nl) [3](#page=3). * De website van de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu: [https://www.health.belgium.be/nl](https://www.health.belgium.be/nl) [3](#page=3). * De website van de Europese Unie: [https://food.ec.europa.eu/food-safety_en](https://food.ec.europa.eu/food-safety_en) [3](#page=3). > **Tip:** Het is essentieel voor diëtisten om op de hoogte te blijven van de meest recente wetgeving en richtlijnen met betrekking tot voedselveiligheid, gezien hun rol in de voedingsketen en de gezondheid van consumenten. ### 1.2 Evolutie van voedselveiligheid en oprichting FAVV De focus op voedselveiligheid is in de loop der tijd verschoven. Vroeger lag de nadruk voornamelijk op de kwaliteit van het eindproduct. Echter, na crisissen zoals de dioxinecrisis in 1999 is er een verschuiving naar een preventief kwaliteitsbeleid. Dit leidde in 2000 tot de oprichting van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV) [7](#page=7). ### 1.3 Het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV) Het FAVV werd opgericht bij wet van 4 februari 2000. Het agentschap is bevoegd voor verschillende domeinen, waaronder [9](#page=9): * Voedselveiligheid [9](#page=9). * Diergezondheid (zoals varkenspest, I&R, diergeneesmiddelen) [9](#page=9). * Plantengezondheid (zoals fytosanitair, pesticiden residu’s) . * Dierenwelzijn [9](#page=9). #### 1.3.1 Preventie, sensibilisering en informatie door het FAVV Het FAVV speelt een proactieve rol door middel van preventie, sensibilisering en het verstrekken van informatie. Dit gebeurt onder andere via [11](#page=11) [12](#page=12): * Opleidingen en gidsen op hun website [11](#page=11) [12](#page=12). * E-learning modules [12](#page=12). * Quick start fiches [11](#page=11). * Autocontrolegidsen [11](#page=11). * Gepersonaliseerde opleidingen [11](#page=11). > **Voorbeeld:** Het FAVV biedt informatie over specifieke onderwerpen zoals allergenen, voedselveiligheid tijdens zomerkampen, hygiënepraktijken in (groot)keukens, en vragen over specifieke sectoren zoals groentetelers of legkippenhouders [11](#page=11) [12](#page=12). #### 1.3.2 Organigram en sectoren onder het FAVV Het FAVV is gestructureerd rond drie hoofdsectoren die de hele voedselketen bestrijken : 1. **Sector Primaire productie:** Dit omvat activiteiten op het landbouwbedrijf, de houderij van dieren, en de productie van plantaardig materiaal. Dit deel van de bevoegdheid omvat ook dierengezondheid en plantengezondheid. Slachthuizen vallen ook onder deze sector . 2. **Sector Transformatie:** Deze sector omvat de verwerking van primaire producten afkomstig van boerderijen, slachthuizen of de zee/aquacultuur. Hieronder vallen voedingsbedrijven, uitsnijderijen, en bedrijven die melk, vlees en vis verwerken. Ook toeleveranciers voor de landbouw, zoals producenten van veevoeders, meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen, behoren tot deze sector . 3. **Sector Distributie:** Dit omvat alle schakels na de transformatie tot aan de consument. Hieronder vallen onder andere supermarkten, voedingswinkels, slagerijen, bakkerijen, de horecasector, collectiviteiten (klinieken, kinderdagverblijven, scholen) en grootkeukens . #### 1.3.3 Bedrijfsregistratie en -toelating bij het FAVV Elk bedrijf dat actief is in de voedselketen, ongeacht de grootte, moet bij het FAVV gekend zijn. De specifieke procedure om bij het FAVV bekend te zijn, hangt af van de aard van de uitgeoefende activiteit. Over het algemeen moet een bedrijf geregistreerd zijn, een toelating hebben, of voor bepaalde activiteiten zelfs een erkenning verkrijgen . > **Voorbeeld:** Een slagerij die vlees verkoopt aan consumenten valt onder de distributiesector en moet zich registreren bij het FAVV. Een bedrijf dat plantaardige producten verwerkt tot een kant-en-klaarmaaltijd valt onder de transformatiesector en heeft mogelijk een toelating nodig . De activiteitenlijst en bijbehorende activiteitenfiches op de website van het FAVV bieden gedetailleerde informatie over de specifieke vereisten per activiteit . --- # Kwaliteitssystemen en autocontrole Autocontrole is een essentieel systeem van maatregelen dat door operatoren wordt geïmplementeerd om te garanderen dat producten voldoen aan de wettelijke vereisten inzake voedselveiligheid, kwaliteit en traceerbaarheid, en om de naleving hiervan te monitoren in alle stadia van productie, verwerking en distributie [13](#page=13). ### 2.1 Het concept van autocontrole Autocontrole omvat een reeks maatregelen die door voedseloperatoren zelf worden genomen om te verzekeren dat hun producten voldoen aan specifieke wettelijke voorschriften. Dit systeem richt zich op drie kerngebieden [13](#page=13): * Voldoen aan de wettelijke voorschriften inzake voedselveiligheid [13](#page=13). * Voldoen aan de wettelijke voorschriften inzake kwaliteit, waarvoor het FAVV (Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen) bevoegd is [13](#page=13). * Voldoen aan de voorschriften inzake traceerbaarheid [13](#page=13). Daarnaast omvat autocontrole ook het toezicht op de effectieve naleving van deze voorschriften. Deze principes zijn van toepassing in alle stadia van de voedselketen, van productie tot distributie [13](#page=13). ### 2.2 Soorten voedselgevaren Binnen een autocontrolesysteem is het cruciaal om verschillende soorten voedselgevaren te identificeren en te beheersen. Deze worden over het algemeen ingedeeld in vier hoofdcategorieën: #### 2.2.1 Biologische gevaren Biologische gevaren omvatten zowel ongedierte als micro-organismen die een risico kunnen vormen voor de voedselveiligheid. Micro-organismen kunnen verder worden onderverdeeld in [16](#page=16): * **Ziekteverwekkende kiemen:** Deze kunnen, door hun aanwezigheid of ontwikkeling, leiden tot voedselinfecties of -intoxicaties [31](#page=31). * **Bederfveroorzakende micro-organismen:** Hoewel deze over het algemeen geen direct gevaar vormen voor de volksgezondheid, kunnen ze leiden tot afwijkingen in kleur, smaak, geur en/of textuur van het product [31](#page=31). #### 2.2.2 Fysische gevaren Fysische gevaren betreffen allerhande vreemde voorwerpen die, door contaminatie via grondstoffen of tijdens het verwerkingsproces, in producten terecht kunnen komen en deze onveilig maken voor consumptie. Voorbeelden hiervan zijn : * Voorwerpen afkomstig van het personeel (bv. juwelen, schrijfgerief, gereedschap) . * Onzuiverheden door slijtage van procesonderdelen . * Machineonderdelen (bv. bouten, moeren, kunststof, rubber) . * Materialen zoals glas, hout, plastic, metaal . * Contaminatie door onderhoud (bv. vijlsel, bouten, stukjes kabel) . #### 2.2.3 Chemische gevaren Chemische gevaren kunnen ontstaan door stoffen die bewust worden toegevoegd, ontstaan tijdens het verwerkingsproces, of accidenteel in de voeding terechtkomen: * **Bewust toegevoegde stoffen:** Deze zijn in een bepaalde concentratie toegelaten, maar schadelijk in te hoge concentraties (bv. bewaarmiddelen, kleurstoffen, chloraatvorming ten gevolge van chloorhoudende waterontsmettingsmiddelen) . * **Tijdens verwerking ontstane stoffen:** Deze ontstaan door bepaalde omzettingen (bv. acrylamide bij de Maillard-reactie, furaan in conservenvoeding) . * **Accidenteel toegevoegde stoffen:** Deze kunnen bij verwerking in de levensmiddelen terechtkomen (bv. smeermiddelen, resten van reinigings- en desinfectiemiddelen, migratie uit verpakkingsmateriaal, koelmiddelen, thermische oliën) . #### 2.2.4 Allergenen Allergenen vormen een specifieke categorie van voedselgevaren die strikt gereguleerd worden. De identificatie en communicatie van allergenen zijn cruciaal voor de consumentenveiligheid, zoals bepaald in verordening (EU) 1169/2011 [18](#page=18) [19](#page=19). ### 2.3 HACCP als basis voor autocontrole Het opstellen van een HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) systeem is fundamenteel voor de implementatie van een effectief autocontrolesysteem. Het HACCP-systeem is gebaseerd op zeven principes [24](#page=24): 1. Identificeer de risico's in elke fase van de voedselketen [24](#page=24). 2. Definieer de kritische controlepunten (CCP) en de Punten van Aandacht (PVA) [24](#page=24). 3. Definieer de aanvaardbare grenswaarden voor elk kritisch controlepunt [24](#page=24). 4. Stel een controlesysteem op om de kritische controlepunten te beheersen [24](#page=24). 5. Definieer de corrigerende maatregelen [24](#page=24). 6. Stel een HACCP-handboek op [24](#page=24). 7. Evalueer het geïnstalleerde HACCP-systeem en pas het zo nodig aan [24](#page=24). > **Tip:** Het correct toepassen van de HACCP-principes zorgt voor een proactieve benadering van voedselveiligheid, waarbij potentiële gevaren worden geïdentificeerd en beheerst voordat ze consumenten kunnen schaden. ### 2.4 Validatie en certificering van autocontrolesystemen Een gevalideerd autocontrolesysteem kan bedrijven aanzienlijke voordelen opleveren. Indien een bedrijf een goedgekeurde sectorgids gebruikt, kan het zijn autocontrolesysteem laten certificeren door een geaccrediteerde onafhankelijke certificeringsinstelling (OCI) of laten valideren door het FAVV [32](#page=32). > **Voorbeeld:** De voordelen van een gevalideerd autocontrolesysteem kunnen zijn: > * Een vermindering van het bedrag van de jaarlijkse heffing [32](#page=32). > * Voor de B2C-sector (Business-to-Consumer): het verkrijgen van een 'smiley' (indicatie van goede naleving) [32](#page=32). > * Voor de B2B-sector (Business-to-Business): een vermindering van de controlefrequentie [32](#page=32). Verdere informatie en hulpmiddelen voor autocontrole zijn beschikbaar via de website van het FAVV en Foodweb [13](#page=13) [24](#page=24) [30](#page=30) [31](#page=31) [32](#page=32). --- # Wetgeving inzake voedselveiligheid Dit deel behandelt de Belgische en Europese wetgeving die de voedselveiligheid reguleert, met speciale aandacht voor de General Food Law en diverse koninklijke besluiten en Europese verordeningen. ### 3.1 Algemene structuur van de wetgeving #### 3.1.1 Belgische wetgeving De Belgische wetgeving inzake voedselveiligheid is opgebouwd uit verschillende niveaus: * Wetten en decreten [33](#page=33). * Koninklijke besluiten en besluiten van de Vlaamse regering [33](#page=33). * Ministeriële besluiten [33](#page=33). Deze wetgeving kan zowel horizontaal (van toepassing op diverse sectoren) als verticaal (specifiek voor een bepaalde sector) zijn [33](#page=33). #### 3.1.2 Europese wetgeving De Europese wetgeving op het gebied van voedselveiligheid omvat: * Verordeningen [33](#page=33). * Europese richtlijnen [33](#page=33). * Besluiten en beschikkingen [33](#page=33). * Aanbevelingen en raden [33](#page=33). * Adviezen [33](#page=33). Net als de Belgische wetgeving kan ook de Europese wetgeving horizontaal of verticaal van aard zijn [33](#page=33). #### 3.1.3 Verschil tussen Europese verordeningen en richtlijnen * **Europese verordeningen ('regulations')** moeten letterlijk worden overgenomen door de lidstaten. Ze zijn onmiddellijk bindend na publicatie in het "Publicatieblad van de Europese Unie" en primeren boven nationale wetgeving zonder dat ze eerst moeten worden omgezet in nationaal recht [34](#page=34). * **Europese richtlijnen ('directives')** moeten eerst worden omgezet in nationale wetgeving voordat ze van kracht zijn in een lidstaat. Ze bieden meer ruimte voor aanpassing en de EU ziet toe op de naleving ervan in elke lidstaat [34](#page=34). #### 3.1.4 Toegangsportalen voor wetgeving * **EUR-LEX:** Dit is het officiële portaal voor Europese wetgeving: [https://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=nl](https://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=nl) [35](#page=35) [57](#page=57). * **Warenwetgeving (België):** [https://www.warenwetgeving.be/nl/](https://www.warenwetgeving.be/nl/) [35](#page=35). * **ejustice.just.fgov.be (België):** [https://etaamb.openjustice.be/nl/index.html](https://etaamb.openjustice.be/nl/index.html) [35](#page=35). ### 3.2 De General Food Law (Verordening 178/2002) De General Food Law (Verordening (EG) nr. 178/2002) vormt de basis van de voedselveiligheidswetgeving in de EU [38](#page=38). #### 3.2.1 Kernbeginselen en voorschriften De verordening stelt de beginselen en voorschriften vast voor de veiligheid van levensmiddelen en diervoeders in de EU [38](#page=38). #### 3.2.2 Oprichting van de EFSA De General Food Law leidde tot de oprichting van de European Food Safety Authority (EFSA), die verantwoordelijk is voor risico-evaluaties met betrekking tot voedselveiligheid [38](#page=38). #### 3.2.3 Belangrijke bepalingen * **Traceerbaarheid:** Artikel 22 van de verordening legt de verplichting op tot traceerbaarheid van producten, van oorsprong tot bestemming. Dit betekent dat een product in alle stadia van de productie, verwerking en distributie gevolgd en getraceerd moet kunnen worden [38](#page=38) [42](#page=42). * **Voorzorgsprincipe:** Indien een beleid of handeling potentieel schadelijk kan zijn voor de bevolking of het milieu, en er geen wetenschappelijke consensus bestaat, mag dit beleid of deze actie niet worden uitgevoerd [38](#page=38). * **Verantwoordelijkheid van exploitanten:** Exploitanten van levensmiddelenbedrijven dragen de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van hun producten [39](#page=39). * **Rapportering van gevaren (RASFF):** Exploitanten zijn verplicht gevaren te rapporteren via het Rapid Alert System for Food and Feed (RASFF). Het RASFF-window biedt een zoekfunctie voor deze meldingen: [https://webgate.ec.europa.eu/rasff-window/screen/search](https://webgate.ec.europa.eu/rasff-window/screen/search) [39](#page=39). ### 3.3 Belgische Koninklijke Besluiten (KB's) Diverse Belgische koninklijke besluiten implementeren en specificeren de wetgeving rond autocontrole, meldingsplicht en traceerbaarheid. #### 3.3.1 KB van 14 november 2003 inzake autocontrole, meldingsplicht en traceerbaarheid in de voedselketen Dit KB definieert de kernbegrippen en verplichtingen: * **Autocontrole:** Het geheel van maatregelen die exploitanten nemen om te garanderen dat hun producten in alle fasen van productie, verwerking en distributie voldoen aan de wettelijke voorschriften inzake voedselveiligheid, kwaliteit waarvoor het FAVV bevoegd is, en traceerbaarheid [40](#page=40). * **Meldingsplicht:** Elke exploitant is verplicht het FAVV (Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen) te informeren indien hij vermoedt dat een product schadelijk kan zijn voor de gezondheid van mens, dier of plant, en de genomen maatregelen te melden [41](#page=41). * **Verschil meldingsplicht en meldpunt:** Het onderscheid tussen de algemene meldingsplicht en specifieke meldpunten is belangrijk [43](#page=43). * **Traceerbaarheid:** De mogelijkheid om een product door alle stadia van de productie, verwerking en distributie te traceren en te volgen [42](#page=42). #### 3.3.2 Ministerieel besluit van 22 maart 2013 betreffende de versoepeling van de toepassingsmodaliteiten van autocontrole en traceerbaarheid Dit besluit biedt versoepelingen voor bepaalde inrichtingen in de voedselketen: * **Traceerbaarheid zonder versoepelingen:** * Registers IN en OUT onmiddellijk registreren [45](#page=45). * Documenten bewaren gedurende twee jaar na einde houdbaarheid, of minimaal twee jaar bij gebrek daaraan [45](#page=45). * **Versoepelde traceerbaarheid:** * Registratie van IN-gegevens die niet onmiddellijk verwerkt of verkocht worden, binnen 7 dagen, uiterlijk bij bewerking, verwerking of in de handel brengen [45](#page=45). * Bewaringstermijn van documenten ingekort tot 6 maanden na de datum van THT (Ten minste houdbaar tot) of TGT (Ten gevolge van), of 6 maanden indien geen houdbaarheidsdata [45](#page=45). #### 3.3.3 HACCP en autocontrolesystemen (ACS) Afhankelijk van het al dan niet toepassen van versoepelingen op HACCP, gelden verschillende vereisten: * **Geen HACCP toe te passen:** Praktijkhandboek met basisvereisten en beschrijving van het ACS [46](#page=46). * **Versoepeld HACCP-systeem:** Praktijkhandboek toepassen, inclusief relevante kritische controlepunten (CCP's), aangevuld met relevante modules [46](#page=46). * **Geen versoepelingen:** Zelf een ACS opstellen en een volledig HACCP-systeem uitwerken [46](#page=46). ### 3.4 Specifieke Europese Verordeningen #### 3.4.1 Verordening (EG) nr. 852/2004 inzake levensmiddelenhygiëne Deze verordening legt algemene regels op voor levensmiddelenhygiëne [48](#page=48). * **Omzetting in Belgisch recht:** De Verordening is omgezet in het Belgische Koninklijke Besluit van 13 juli 2014 betreffende levensmiddelenhygiëne [51](#page=51). * **Omzendbrieven:** Verdere toelichting en richtlijnen via omzendbrieven van het FAVV [52](#page=52). #### 3.4.2 Verordening (EG) nr. 853/2004 houdende specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong Deze verordening bevat specifieke hygiënevoorschriften voor producten van dierlijke oorsprong [53](#page=53). * **Omzetting in Belgisch recht:** Omgezet in het KB van 30 november 2015 betreffende hygiëne van levensmiddelen van dierlijke oorsprong [54](#page=54). #### 3.4.3 Andere belangrijke verordeningen en KB's Een reeks andere verordeningen en koninklijke besluiten regelen specifieke aspecten van voedselveiligheid: * **Microbiologische criteria:** Verordening (EG) nr. 2073/2005 [55](#page=55). * **Levensmiddelenadditieven:** * Verordening (EG) Nr. 1333/2008 [55](#page=55). * Verordening (EU) Nr. 231/2012 (specificaties) [55](#page=55). * KB van 20 maart 2013 (specificaties) [55](#page=55). * **Aroma's:** Verordening (EG) nr. 1334/2008 [55](#page=55). * **Waterkwaliteit:** KB van 4 februari 2024 betreffende de kwaliteit van voor menselijke consumptie bestemd water dat in voedingsmiddeleninrichtingen wordt gebruikt [55](#page=55). * **Etikettering:** Verordening (EG) nr. 1169/2011 betreffende de verstrekking van voedselinformatie aan consumenten [55](#page=55). * **Voedings- en gezondheidsclaims:** * Verordening (EG) nr. 1924/2006 [56](#page=56). * Verordening (EG) Nr. 1925/2006 betreffende de toevoeging van vitaminen en mineralen [56](#page=56). * **Verpakkingsmaterialen:** * Verordening (EG) nr. 1935/2004 inzake materialen en voorwerpen bestemd om met levensmiddelen in contact te komen [56](#page=56). * Verordening (EG) nr. 10/2011 van de commissie betreffende materialen en voorwerpen van kunststof [56](#page=56). * **Productspecifieke regelgeving:** Verschillende KB's regelen specifieke producten, zoals cacaoproducten, boter en vruchtensappen [56](#page=56). > **Tip:** Het is cruciaal om de hiërarchie en onderlinge relatie tussen Europese verordeningen, Europese richtlijnen en de Belgische omzettingen ervan te begrijpen voor een grondige kennis van de wetgeving. De websites van EUR-LEX en het FAVV zijn onmisbare bronnen voor het raadplegen van de geconsolideerde wetgeving [34](#page=34) [35](#page=35) [57](#page=57). --- ## Veelgemaakte fouten om te vermijden - Bestudeer alle onderwerpen grondig voor examens - Let op formules en belangrijke definities - Oefen met de voorbeelden in elke sectie - Memoriseer niet zonder de onderliggende concepten te begrijpen

| Term | Definition | |------|------------| | Voedselveiligheid | Het geheel van maatregelen en procedures die erop gericht zijn de gezondheid van consumenten te beschermen tegen risico's die inherent zijn aan levensmiddelen. | | Autocontrole | Het geheel van maatregelen die door de operatoren worden genomen om ervoor te zorgen dat de producten voldoen aan de wettelijke voorschriften inzake voedselveiligheid, kwaliteit en traceerbaarheid in alle stadia van de productie, verwerking en distributie. | | FAVV | Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen, de Belgische overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op voedselveiligheid, dierengezondheid, plantengezondheid en dierenwelzijn. | | HACCP | Hazard Analysis and Critical Control Points is een preventief systeem dat voedselveiligheidsproblemen identificeert, evalueert en controleert. | | ISO | Internationale Organisatie voor Standaardisatie, een internationale federatie van nationale normalisatie-instituten die standaarden ontwikkelt voor producten, diensten en systemen. | | Voedselgevaren | Elke biologische, chemische of fysische agens in voedsel, of conditie van voedsel, die een potentieel nadelig effect op de gezondheid kan hebben. | | Grenswaarden | Specifieke niveaus die worden vastgesteld voor bepaalde stoffen of micro-organismen in voedsel, waaronder moet worden gebleven om de veiligheid te garanderen. | | Traceerbaarheid | De mogelijkheid om een product door alle stadia van de productie, verwerking en distributie te traceren en te volgen. | | Verordening (EG) | Een wetgevingsinstrument van de Europese Unie dat rechtstreeks toepasbaar is in alle lidstaten, zonder dat er nationale omzetting nodig is. | | Richtlijn | Een wetgevingsinstrument van de Europese Unie dat bindend is wat betreft het te bereiken resultaat, maar waarbij de lidstaten zelf de vorm en middelen kiezen om dit te realiseren, wat nationale omzetting vereist. | | General Food Law | Verordening (EG) nr. 178/2002, die de algemene beginselen en voorschriften voor de veiligheid van levensmiddelen en diervoeders in de EU vaststelt en de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) opricht. | | Meldingsplicht | De verplichting voor voedseloperatoren om het FAVV onmiddellijk in kennis te stellen wanneer zij vermoeden dat een product schadelijk kan zijn voor de gezondheid. | | Biologische gevaren | Gevaren die voortkomen uit micro-organismen zoals bacteriën, virussen, schimmels en parasieten, of uit ongedierte. | | Fysische gevaren | Gevaren die worden veroorzaakt door vreemde voorwerpen die in voedsel terechtkomen, zoals glas, metaal, plastic of hout. | | Chemische gevaren | Gevaren die worden veroorzaakt door schadelijke chemische stoffen die aan voedsel zijn toegevoegd, die erin zijn ontstaan of die er accidenteel in terechtkomen, zoals pesticiden, allergenen of schoonmaakmiddelen. | | Allergenen | Stoffen die bij sommige personen allergische reacties kunnen veroorzaken en die daarom op etiketten vermeld moeten worden. |